Welke Ahl-Sunnah?

Welke Ahl-Sunnah?

Şükrü HÜSEYİNOĞLU
Vertaling: A. Altınok

Moslims die niet rekening houden met uiteen-vallingen en transities wat Ahl-Sunnah lijn onder de pressie van de keizerlijke regimes doorgemaakt hebben, veronderstellen zich de richting van de Mouwahhid ( aanhanger van Tawhied ) voortrekkers als Abu-Hanifa te bepleiten wanneer ze Ahl-Sunnah wa Djama’ah ter sprake brengen. Echter is de werkelijkheid anders.

Voor een Moslim is de primaire en de beslissende identiteit de Islamitische identiteit. De toebehorende stam- ,wetschool- en/of stromingsaspecten zullen nooit bepalend kunnen zijn voor de identiteit van een Moslim. Immers zou het niet mogen bepalen.

We ervaren de laatste tijden dat sommige kringen de nadruk op de matzhep ( wetschool, stroming ) zeer bepalend naar voren schuiven. Wanneer ze over hun Islamitische identiteit praten leggen ze meer de nadruk op de toebehorende aspecten van hun matzhep dan van de Islam. Bovendien schijnt dat sommige personen en kringen die de psychologische effecten van de koude oorlog nog niet gelukt is om van zich af te zetten, voeren heden onder de invloed van de desbetreffende psychologische druk weer vergelijkbare propaganda ’s uit tegenover de inspanningen voor de heropleving van Tawhied, zoals dat tegenover de werkstukken van de voortrekkers voor de Islamitische heropleving in de jaren ’70 als Seyyid Qutoeb en Mawdoedi plaatsgevonden is. Echter is de simpele argument van de desbetreffende campagnes weer het zelfde als voorheen namelijk; “Ahl-Sunnah”.

Door de uitspraken; vallende uit de mond van sommige columnisten en kringen wordt er een gevoel opgewekt van een stromings-fetisjisme ( afgodische verering ) dit omdat, er een intensieve en overdreven Ahl-Sunnah betoog overheersende is. Al het aanwezige gebrul is omwille Ahl-Sunnah, het besluit over wie op de goede- en de verkeerde spoor bevind wordt namens Ahl-Sunnah vastgesteld. De mensen worden uitgenodigd naar Ahl-Sunnah i.p.v. het boek van de allemachtige Allah en de profetie-rol van de eerbare Mohammed (as.). Er wordt gepropagandeerd dat de verlossing alleen zal plaatsvinden wanneer men zich aansluit bij Ahl-Sunnah.

Op dit punt schiet een zeer belangrijke vraag te binnen. Welke Ahl-Sunnah? De genen die nooit compromissen sloot met de Zalim ( verdrukker, tiran ) en Fasik ( zondaar ) autoriteiten, niet neer knielden voor hun pressie en zo de lijn van imam Abu Hanifa en de vergelijkbare Mouwahhid imams die leefde als de vertegenwoordigers van de profetische jurisprudentie en -politiek en zo marcheerde richting hun Rab volgen, of is het de Ahl-Sunnah dat tijdens de proces, beginnende met de Abbasiten werd getemd en aangesteld als de officiële stroming voor hun keizerlijke regimes en gaande tijd de steunpilaren werd van de Zoelm ( verdrukking, vervolging etc…).

De bovenstaande vraag, is even bijtend als de volgende vraag. Welke Christendom? Is het de lijn van de Tawhied dat door eerwaardige Jezus verkondigd werd en rechtvaardigheid riep tegen de Zalim en als gevolg hiervan vervolgd werd door de Romeinse Rijk of, is het de Christendom dat onder de leiding van Paulus na de dood van eerwaardige Jezus gaan de tijd populariseerde binnen de pragmatische kaders en zo zijn principes verloor waarna het een officiële religie werd van Romeinse Rijk en zo de steunpilaren werd van de Romeinse Zoelm?.

Degenen die namens Ahl-Sunnah brullen en namens Ahl-Sunnah de voortrekkers van de islamitische ontwaking zwart willen maken bovendien hen bestempelen met het niet hebben van een mezhep; ‘Over welke Ahl-Sunnah hebben zij het?’

Wanneer zij over Ahl-Sunnah hebben, bedoelen zij dan de lijn van Mouwahhid Imams die de Koran ethisch geëigend hebben, die de profetie-rol van de eerwaardige Mohammed gevolgd hebben en als gevolge hiervan een prijs moeten betalen in hun strijd tegen de zalim of, pleiten zij voor een mentaliteit dat na deze imams de steunpilaren werd van de keizerlijke regimes en dat de ‘gehoorzaamheid aan een zalim en fasik bevelhebber’ een voorwaarde van de Islam werd gesteld?

Echter ligt de antwoordt van deze vraag bij het begrijpen van de transities van Ahl-Sunnah lijn dat in de historische proces doorgemaakt heeft. Degenen die niet rekening houden met de uiteen-vallingen en de transities in de Ahl-Sunnah richting dat door de keizerlijke regimes bezorgd zijn, veronderstellen zich de richting van de Mouwahhidiin ( aanhanger van de Tavhied ) imams als Abu Hanife te bepleiten. Echter is dit niet juist.

Laten we eens de werkelijkheid in het kort uitleggen vanuit Imam Abu Hanifa als voorbeeld:

Zoals we weten had Imam Abu Hanifa in zijn eigen periode de presidency van de Umayyads over de Moslims onwettig verklaart en heeft de opstanden tegen de Umayyads ondersteunt. De aanbod als opper-rechterschap dat door de bezorgde beheerders die van deze situatie last kregen kwam; als doel om hem onder controle te kunnen nemen, heeft hij zonder enige aarzeling afgewezen(1). Als gevolg hiervan is hij door de Umayyads in gevangenschap gezet om hem zo te willen bemachtigen.

In het begin steunde hij de Abbasiten dat na de ondergang van de Umayyads-rijk opgericht werd, maar toen hij zag dat dezen niet verschilden van Umayyads heeft hij zijn steun ingetrokken en heeft zijn plaats genomen in de oppositie fronten waarna hij ook een doelwit werd van Abbasiten.

Precies zoals de Umayyads hebben ook de Abbasiten deze invloedrijke persoon eerst geprobeerd deel te laten nemen aan de regeersysteem bekleed in een hoog niveau regeringsfunctionaris. Ze hebben daarom ook vele malen de functie van opperrechterschap hem aangeboden. Echter was hij zeer van bewust wanneer hij deze voorgenomen functie had aangenomen dan zijn onafhankelijke Islamitische-lijn niet kon voortzetten en dat de beheer door middel van zijn naam gerechtmatigd zal worden. Daarom heeft hij ondanks op vele male aandringen deze aanbod niet geaccepteerd (2). Dit Islamitische houding heeft hij bekoopt met zijn leven in de kerker waar hij later in gevangenschap genomen werd. De Abbasiten-rijk die Imam Abu Hanifa niet lukte in dienst te nemen en zo zijn oppositie-lijn niet kon bemachtigen, heeft in de loop der tijd door gebruik te maken van de instemming op de desbetreffende taak door Abu Yousef -de student van Abu-Hanifa-, toch de oppositie-lijn van Abu Hanifa willen bemachtigen omdat overname van hemzelf niet mogelijk werd.

Ondanks de inspanningen om zijn taak als opperrechter oprecht te willen vervullen, heeft Abu-Yousef immers voor de verwachtingen van de Abbasiten gemedieerd door plaats te nemen op dat rijks-positie. Deze verwachting was eigenlijk bedoelt om de lijn van Abu Hanifa die ze niet konden bemachtigen over te nemen en vervolgens te temmen. Sterker nog, is de School van Abu-Hanifa in dit proces uit zijn dynamiek gehaald en vast gevormd in een jurisprudentie-school en is vervolgens omgezet in de officiële Matzhep van de Abbasiten.

Zo is er weer een paradoxale fenomeen zijn plaats gekregen in de geschiedenis. Zoals bij de Romeinse Rijk die Jezus wilde straffen met de dood vanwege zijn uitnodiging tot de Tavhied maar later toch de christendom dat uit zijn ware identiteit gehaald is hebben aangenomen en ondersteund vervolgens aangesteld hebben als de officiële religie, hebben de Abbasiten de lijn van Abu Hanifa van wie zij de lijf in de kerker liet vergaan, verkondigt als de officiële Matzhep en zo het getemd.

zoals hieronder weergegeven citaten zien we dat ze deze matzhep ook ondersteunt hebben om hun macht voort te kunnen zetten.

Een van de beroemde geleerde Ebu Cafer et-Tahavi van de Hanefi school leefde anderhalf eeuw na Imam Abu-Hanifa, verteld de onderstaande in zijn boek; benoemd naar ‘Akidetü’t-Tahaviyye’ waarmee hij beweerd de gedachtegoed van de hoogste geleerde van deze Oemma als İmam Ebu Hanifa, İmam Ebu Yousef en İmam Mohammed over de onderwerpen als de Aqida van Ahl-Sunnah wa Djama’ah, de methode van de Diin en Iman over Allah (3) voor te leggen.

“Wij vinden niet juist om tegen ons Moslim bevelhebbers en Imams te verzetten en te bidden in hun nadeel ook al ze onrecht plegen. We zullen niet stoppen met ze te gehoorzamen. Zolang ze ons niet bevelen om zondes te gaan verrichten zullen we de gehoorzaamheid tegenover hen beschouwen als de gehoorzaamheid tegenover Allah.”(4)

Weer in het boek van een van de beroemde Hanefi geleerde (Ebu Yusr Mohammed Pezdevi ) dat over de ‘Ahl-Sunnah aqaid’ gaat dan wel onder de tittel “de status van de wrede en zondaar imam” staan de volgende uitspraken:

“Wanneer een Imam onrecht pleegt en een zonde begaat, zal niet volgens de alle navolgelingen van Imam Ebu Hanifa worden ontslaan van zijn taken. Dit is de aangenomen en de goedgekeurde mening.”(5)

Wanneer we een blik doen op de boeken van “Ahl-Sunnah Aqaid” op de markt van vandaag (bovendien worden deze boeken ook geschreven geïnspireerd uit de klassieke werkstukken) , zullen we zien dat het gehoorzamen aan een “tiran en een zondaar bevelhebber” verdedigd wordt als een onmisbaar feit.

Juist, een lijn dat begon als oppositie tegen de tiran en zondaar Sultans en in deze strijd prijzen heeft betaald, is in het proces omgezet in een lijn waardoor de gehoorzaamheid aan de tiran en zondaar bestuurders een bijgevoegd voorwaarde geworden is.

Ik denk dat de vraag aan de tittel nu beter begrepen is. Degenen en de kringen die namens Ahl-Sunnah oordelen zonder enige terughoudendheid, mensen beoordelen door na te gaan of die wel of niet voldoen aan de Ahl al-Sunnah matzhep, meer de nadruk leggen op de Matzhep dan de Islam zullen minstens de antwoordt moeten geven van deze vraag: Welke Ahl-Sunnah?


Notabene


(1) voor meer informatie over het onderwerp zie Mohammed Abu Zahra Geschiedenis van de Islamitische Matzheps, boek 2, blz. 109, Hisar pres.

(2) Mohammed Abu Zahra zelfde boek, boek 2, blz. 236.

(3) Tahavi Note blz. 119, Guraba pers.

(4) Tahavi Note blz. 114, Guraba pers.

(5) Pezdevi, Ehl-Sunnah Aqaid, blz. 273 Kayihan pers.

(opmerking: Dit artikel is gepubliceerd in het septembernummer van het Publicatieblad Vuslat )

 

 

Geef een reactie